Με λίγα λόγια (αν ισχύουν όσα λέει ο οικονομικός αναλυτής) οι πολιτικοί μας κοιτάνε πως θα σώσουν τη Γερμανία και όχι εμάς…
Ένα άρθρο που αν μη τι άλλο προβληματίζει δημοσιεύτηκε πριν λίγο στην αμερικανική εφημερίδα THE WALL STREET JOURNAL.
Ο τίτλος του …«Κι αν οι Έλληνες αποφασίσουν ότι δεν θέλουν να σωθούν;»
Και απαντά ο ίδιος ο αρθρογράφος (Allen Mattich)
Τότε ο κεντρικός πυρήνας της Ευρώπης, η Γερμανία, θα υποστεί τέτοια ζημιά που θα αναγκαστεί να διαγράψει μονομιάς ολόκληρο το ελληνικό χρέος. Τι θα συμβεί όμως αν η Γερμανία διαγράψει από ανάγκη ολόκληρο το ελληνικό χρέος; Τότε θα τεθεί ζήτημα αξιοπιστίας και ηθικής. Μιας και...
αυτομάτως το ίδιο με την Ελλάδα θα πράξουν και η Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία με συνέπεια τη βέβαιη καταστροφή της Ευρωζώνης.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ναι μεν αντιμετωπίζουν αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας τους όσον αφορά τη συνεχόμενη βοήθεια στην Ελλάδα, ωστόσο δεν εξηγούν γιατί το κάνουν.
Ο Αμερικανός καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Barry Eichengreen, προειδοποιεί πως είτε το θέλουμε είτε όχι, μια εθελοντική έξοδο της Ελλάδας από το «ευρώ» (πτώχευση) θα αποτελέσει τη «μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων».
Το μέλλον της Ευρωζώνης και τα συμφέροντα Γαλλίας και Γερμανίας κρίνονται καθαρά από τη στάση που θα κρατήσει η Ελλάδα στο μέλλον.
Ολοκληρώνοντας το άρθρο συγκρίνει την ελληνική οικονομική κρίση με εκείνη της Αργεντινής και υπενθυμίζει πως η Αργεντινή επέστρεψε σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης τρία χρόνια μετά τη πτώχευση. Αντίθετα με τις σημερινές αποφάσεις και αν όλα πάνε κατ’ ευχή, η Ελλάδα το 2016 θα βρεθεί σε επίπεδα ρυθμών ανάπτυξης προ του 2008.
Τι θα συμβεί αν οι Έλληνες Αποφασίσουν οτι δεν θέλουν να σωθούν;Απο τον Alen MATTICHΗ Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διαπραγματευόνται σκληρά μεταξύ τους για το πώς θα γινει η ελάφρυνση του χρέους για την ελληνική οικονομία. Οι τελευταίες αναφορές δείχνουν ότι θα μπορούσε να έχει καταλήξει σε μια προσωρινή συμφωνία μεταξύ τους. Αλλά τι είναι η ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ αν δεν θελει η ελληνική κυβέρνηση να μπει στο παιχνιδι. Και αυτό δεν είναι με κανένα τρόπο εξασφαλισμένο.
Οι Έλληνες εχουν βαρεθεί την συνεχη αυξανομενη πολιτικη λιτότητας και φαίνονται πολύ απρόθυμοι να αναλάβουν τις ακόμα αυστηρότερες προϋποθέσεις που απαιτούνται από αυτούς για να κερδίθει η νέα χρηματοδότηση και να αποφευχθεί η πτωχευση. Η ελληνική οικονομία έχει δεχτει αγριο ξυλοδαρμό κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών. Non-stop, μεγάλης κλίμακας πολιτικών διαμαρτυριών, γενικές απεργίες έχουν φέρει την Αθήνα σε στασιμότητα. Και η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου είναι ταλαντεύομενη.
Οι Έλληνες αρχίζουν να αμφισβητούν το κατά πόσον ενδέχεται να μην υπάρχει ένας ευκολότερος τρόπος από την κρίση τους. Και αναπόφευκτα, η εμπειρία της Αργεντινής πριν από μια δεκαετία έχει προσελκύσει μεγάλο ενδιαφέρον.
Στα τρία χρόνια που οδήγησαν στην κρίση της οικονομίας της Αργεντινής , η κριση έγινε τόσο μεγάλη που η χώρα για να εκπληρώσει τις υποχρεωσεις του δημόσιου χρέους της, εριξε την οικονομία της ένα άλλο 11% το 2002. Αλλά η απελευθερωση του νόμισμάτος της από το δολάριο και την επακόλουθη υποτίμηση αναθέρμανε επίσης αύξηση. Από το 2002 και μετα η Αργεντινή αυξησε το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν κατα 7,4% σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ.
Αν συγκρίνουμε αυτό με τις προοπτικές στην Ελλάδα. Οι προβλέψεις του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία ειναι οτι θα έχει μια μειωση του ΑΕΠ κατα 9,3% από το 2008 . Παρά το γεγονός ότι το ΔΝΤ αναμένει οτι στην Ελλάδα θα αρχίσει να αυξάνεται ξανά το επόμενο έτος, που είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Η μία σταθερά αυτής της κρίσης είναι ότι όλες οι προβλέψεις για την Ελλάδα ήταν υπερβολικά αισιόδοξες. Ακόμη χειρότερα, αφου στην Ελλάδα η αναπτυξη θα κινειτε με αναιμικό ρυθμό της τάξης του 2% ετησίως. Μέχρι το τέλος του 2016, η ελληνική οικονομία θα είναι μόλις στα επίπεδα του 2008 .
Οι Έλληνες θα μπορούσαν να αποφασίσουν μια λυση τυπου Αργεντινης και ισως είναι η μόνη πραγματική επιλογή. Με άλλα λόγια, μια έξοδο από το ευρώ, προεπιλογή και υποτίμηση. Και ίσως αυτό είναι που η αγορά εχει ήδη πρόβλεψη.Η Barry Eichengreen, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Berkeley, λεει οτι το γνωστό επιχείρημα ότι η χώρα της ευρωζώνης δεν θα μπορούσε να αφήσει το ενιαίο νόμισμα, διότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε «την μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων». Πολύ πριν από τη μακρά πολιτική διαδικασία απαραίτητη για οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης αποφασισει να εγκαταλείψει το ενιαίο νόμισμα, οι επενδυτές θα είχαν αποχωρησει.
Αλλά αυτό είναι λίγο πολύ ό, τι έχει ήδη συμβεί στην Ελλάδα. Διετες ελληνικό χρέος αποδόσεις 28%, ενώ το 10-ετή ομόλογα διαπραγματεύονται σε λιγότερο από το μισό της ονομαστικής αξίας. Και για μήνες τώρα, οι καταθέτες τραβανε τα κεφάλαια τους από τις ελληνικές τράπεζες. Μόνο η σανίδα σωτηρίας της ΕΕ και του ΔΝΤ με τα δάνεια κρατά την Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ. Τα δάνεια που θα πρέπει να επιστραφουν.
Αν οι Έλληνες αρχισουν να πιστεύουν ότι είναι ήδη κοντά ή έχουν φθάσει στο χειρότερο αποτέλεσμα εξόδου απο το ευρω,αρχιζουν να πιστευουν οτι ισως ειναι καλυτερα να εγκαταλείψουν το ενιαίο νόμισμα.
Αυτό θα θέσει η ΕΕ και η ΕΚΤ σε μια πολύ δύσκολη θέση. Μια ελληνική προεπιλογή για την αναχώρηση από το ευρώ, θα ενείχε τον κίνδυνο μιας συστημικής κρίσης του χρηματοπιστωτικού τομέα σε ολόκληρη την Ευρώπη, λόγω της μεγάλης έκθεσης των τραπεζών της Ευρώπης με το ελληνικο δημόσιο χρέος. Η ΕΕ δεν θέλει να αφησει την Ελλάδα λόγω του υψηλού ρισκου και του φόβου για τη διατροφή ηθικού κινδύνου. Αλλά καθώς η χρηματοπιστωτική κρίση έδειξε, υπερβολική τυπικότητα πηγαίνει στην άκρη του δρόμου, όταν η κρίση γίνεται αρκετά σοβαρή.
Η Τράπεζα της Αγγλίας ανησυχούσε για τις συνέπειες απο την διάσωση της Northern Rock, αλλά στη συνέχεια, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, δεν είχε κανένα ενδοιασμό για την άντληση τεράστιων χρηματικων ποσων για το υπόλοιπο του τραπεζικού τομέα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Γερμανοι, ολλανδοι και τα φινλανδοι πολιτικοί μπορεί να ανησυχούν για το πώς η συνεχης ροη χρημάτων προς την Ελλάδα θα δημιουργησει προβλημα με τους ψηφοφόρους τους, αλλά η εναλλακτική λύση φαίνεται ακόμα πιο άσχημο.Κατά ειρωνικό τρόπο, οταν οι Έλληνες θα αποφασίσουν ότι μια έξοδος του ευρώ δεν ήταν μόνο δυνατή, αλλά και επιθυμητή, ο πυρήνας της ΕΕ, με επικεφαλής τη Γερμανία, σχεδόν σίγουρα θα κάνουν τις τεράστιες παραχωρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της χονδρικής άφεση χρέους.
Φυσικά, αν το έκαναν, μόνο για την Ελλάδα. Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία και, ενδεχομένως, η Ισπανία και η Ιταλία θα απαιτούσε κάποιο είδος της χαλάρωσης των εθνικών υποχρεώσεων τους αν έβλεπαν την Ελλάδα να περνει μια πάρα πολύ καλή συμφωνία. Αλλά οι περισσότεροι Έλληνες εχουν την πεποίθηση ότι μπορούν να προχωρήσουν μόνοι τους ετσι τόσο καλύτερη θα είναι η συμφωνία με την ΕΕ που θα πρέπει να την εξυπηρετήσει και ισως μέχρι και να τους εμποδίζει να το πράξουν.
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΤΟΤΥΠΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
What if Greeks Decide They Don't Want to Be Rescued?
By ALEN MATTICH
The European Union, European Central Bank and the International Monetary Fund are negotiating hard among themselves about how to structure debt relief for the Greek economy. The latest reports suggest they might have come up with a temporary deal among themselves. But what the EU, ECB and IMF want won't matter unless they get the Greek government to play as well. And that's by no means assured.
For one thing, Greeks are growing fed up with austerity and seem very unwilling to take on the still stricter conditions being demanded of them to win fresh funding and avoid default. The Greek economy has taken a beating during the past couple of years. Non-stop, large-scale political protests, routine general strikes and parliamentary rebellion have brought Athenian streets to a standstill. And Prime Minister George Papandreou's government is teetering.
Greeks are starting to question whether there might not be an easier way out of their crisis. And inevitably, Argentina's experience a decade ago has been attracting plenty of interest.
In the three years leading up to its crisis the Argentine economy struggled, contracting a total of 8.4% by the end of 2001. Strains became so great that the country defaulted on its sovereign debt, causing its economy to slump another 11% in 2002. But the unshackling of its currency from the dollar and subsequent devaluation also reignited growth. Since its 2002 low, Argentine gross domestic product will have expanded by an average annual 7.4% by the end of this year, according to IMF data. Crucially, Argentine output was back above its previous peak within three years of default.
Compare this with Greece's prospects. The IMF forecasts the Greek economy will have contracted 9.3% from its 2008 peak by the end of this year. Although the IMF expects Greece to start growing again next year, that is difficult to believe. The one constant of this crisis has been that all forecasts for Greece have been overly optimistic. Worse still, once Greece starts to grow, it is expected only to do so at an anemic rate of around 2% per year. By the end of 2016, the Greek economy will only just be back to end-2008 levels.
Greeks might well decide an Argentine solution is the only real option. In other words, an exit from the euro, default and devaluation. And maybe that's what the market is already anticipating.
Barry Eichengreen, an economist at the University of California, Berkeley, famously argued that a euro-zone country couldn't leave the single currency because to do so would trigger "the mother of all financial crises." Long before the long political process necessary for any euro-zone country to leave the single currency was concluded, investors would have voted with their wallets. They'd dump the country's sovereign debt and flee its banks.
But this is pretty much what has already happened to Greece. Two-year Greek debt yields 28% while 10-year bonds are trading at less than half of face value. And for months now, depositors have been pulling funds out of Greek banks. Only the lifeline of yet more EU and IMF loans is keeping Greece in the euro. Loans that will have to be paid back.
If Greeks come to think they're already near or have reached the worst-case outcome of a euro exit but are getting none of the upside, they may well start to agitate to leave the single currency.
That would put the EU and the ECB into a very difficult position. A Greek default and departure from the euro would risk a systemic crisis across Europe's financial sector because of the huge exposure of Europe's banks to Greek government debt. The EU doesn't want to give in to Greece because of the costs involved and for fear of feeding moral hazard. But as the financial crisis showed, punctiliousness goes by the wayside when the crunch becomes severe enough.
The Bank of England worried publicly about the consequences of bailing out Northern Rock but then, after the Lehman Brothers collapse, had no compunction about pumping enormous amounts of money into the rest of the U.K.'s banking sector.
German, Dutch and Finnish politicians may be worried about how handing bottomless buckets of money to Greece will play out with their voters, but the alternative looks even uglier.
Ironically, were the Greeks to decide that a euro exit was not only possible, but desirable, the core EU, led by Germany, would almost certainly make huge concessions, including wholesale debt forgiveness.
Of course before they did so, core euro-zone countries would have to weigh up the costs of letting Greece off the hook relative to another rescue of their banking sectors. And not just Greece. Ireland and Portugal and possibly Spain and Italy would demand some sort of easing of their national liabilities if they saw Greece getting too good a deal. This would potentially be catastrophic for the politicians making the concessions. But the more Greeks become convinced they can go it alone the better the deal the EU would have to serve up to prevent them from doing so.
Could core Europe do this without going the way of Ireland, becoming a backstop that itself goes bust under the crushing weight of others' debts? It'll be interesting to see who draws the line where in this Greek standoff.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου