ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΝΕΦΕΛΙΜ ΕΛΟΧΙΜ ΚΑΡΑΜΠΙΠΕΡΙΜ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΟΛΙΑΚΟΠΟΥΛΙΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ

[Το παρόν άρθρο και βίντεο αφιερώνονται σε όλη εκείνη τη μούργα της ελληνικής δημοσιογραφίας, που έχει «ξεχάσει» το παρελθόν του Καρατζαφέρη, και προσπαθεί να μας τον σερβίρει σαν έναν σοβαρό πολιτικό ηγέτη.]

Σαν βγεις στον πηγεμό για την Απάτη,
Να εύχεσαι να ’ναι χαζός ο κόσμος,
Γεμάτος ημιμάθεια, γεμάτος κόμπλεξ.
Τους θολοκουλτούρες και τους άπλυτους,
Τον θυμωμένο Αλαβάνο μη φοβάσαι,
Τέτοιους στο δρόμο σου ποτέ σου δε θα βρεις,
Αν είναι το κοπάδι σου τυφλό, αν εκλεκτή
Βλακεία το πνεύμα και τη δράση του αγγίζει.
Τους θολοκουλτούρες και τους άπλυτους,
Την άγρια Παπαρήγα δε θα συναντήσεις,
Αν κάνεις στην τηλεόραση κουπί,
Αν τους μαντρώσεις σ’ ένα ξερονήσι.

Το να υποδύεται ο τρελός του χωριού τον πρόεδρο της κοινότητας δεν είναι παράξενο. Παράξενο είναι οι συγχωριανοί του να το πιστέψουν. 

Για όποιον δημοκράτη δε λέει να καταλάβει ότι ο πρόεδρος του Λά.Ο.Σ. ουδέποτε αποκήρυξε τον παλιό καλό ακροδεξιό του εαυτό, ο Καρατζαφέρης φροντίζει ανά τακτά διαστήματα να υπενθυμίζει ότι όλο αυτό το δημοκρατικό μασκαριλίκι του κόμματός του δεν είναι παρά μία τακτική, τακτική που την αντιλαμβάνεται ως «Δούρειο Ίππο» (αλήθεια, τι απέγινε η «αντιρατσιστική επιτροπή»;).
Σε μία από τις σπάνιες κρίσεις ειλικρίνειας, υπενθυμίζει στους οπαδούς του στις 26/11/2010:

Ο wannabe Οδυσσέας, στην πορεία του κόμματός του, συνάντησε δυσκολίες από όλους εκείνους τους «Λαιστρυγόνες» και τους «Κύκλωπες», προφανώς αυτούς που τον κατηγορούσαν ότι με τη ρητορική και την ιδεολογία κάποιων στελεχών του υπονομεύει τη δημοκρατία. Έτσι, σαν πολυμήχανος που είναι, έπρεπε κάτι να σκεφτεί. Τον ακούσαμε λοιπόν τώρα να απευθύνεται σε εκείνη τη «γλυκιά μαγιά του 2000», και να τους διαβεβαιώνει ότι «το ταξίδι πάει καλά».
Για να γιορτάσουμε τις επιτυχίες του, φέρνουμε σήμερα για πρώτη φορά στο ιντερνετικό φως ένα βίντεο τραβηγμένο μέσα από την «κοιλιά» του Δούρειου Ίππου, όπου η «γλυκιά μαγιά» μετρούσε ήδη τρία χρόνια ωρίμανσης, και φανερώνει και στον πλέον καλοπροαίρετο το πνευματικό, πολιτικό, και ηθικό επίπεδο του Καρατζαφέρη, των στελεχών του, και της «γλυκιάς μαγιάς» του.

Αφιερώσαμε λίγα λεπτά της εκδήλωσης στον πύρινο λόγο του +Ισαπόστολου+, για όσους τυχόν ισχυριστούν ότι η σκέψη του Λιακόπουλου, μέχρι εκείνη τουλάχιστον την περίοδο, ξεδιπλωνόταν μέσα από έναν σοβαρό πολιτικό, πατριωτικό λόγο, ώστε να δικαιολογείται η αποδοχή του από τον Καρατζαφέρη και τα στελέχη του.

Ο Καρατζαφέρης λοιπόν, για να πολεμήσει τω καιρώ εκείνω «στη μάχη του βιβλίου» αυτούς (τους θολοκουλτούρες καθηγητές πανεπιστημίων, υποθέτω) που «για 40 χρόνια τους είχε παραχωρήσει αυτό το μετερίζι», επιστρατεύει τρία υπερόπλα: τον Άδωνη, τον κουμπάρο του το Λιακόπουλο, και τον Ιωάννη Σχοινά.

Για τους δύο πρώτους δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Για τον τρίτο, αντιγράφω από το βιβλίο του Δ. Ψαρρά, «Το Κρυφό Χέρι του Καρατζαφέρη», σελ. 210-11:

Παλαίμαχο στέλεχος πολλών ακροδεξιών και εθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων της μεταπολίτευσης. Εκδότης επί χρόνια του Πλεύρη και του Λεπέν, εντάχθηκε στο ΛΑΟΣ και απέκτησε τη δική του εκπομπή τηλεπωλήσεων βιβλίων στο Τηλεάστυ, με το όνομα «Μαχόμενος Ελληνισμός». Τον ίδιο τίτλο είχε και το μηνιαίο περιοδικό του. Υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος του Καρατζαφέρη στις εκλογές του 2002, δεν θα προσαρμοστεί στην ευέλικτη πολιτική του αρχηγού του και θα βρεθεί εκτός ψηφοδελτίων στις βουλευτικές εκλογές του 2007. Οι δημόσιες δηλώσεις του ότι δεν είναι Χριστιανός, αλλά οπαδός της «Πατρώας Θρησκείας», υποχρέωσαν τον Καρατζαφέρη να τον αποσύρει. Ο ίδιος δεν πιστεύει ότι αυτός ήταν ο λόγος: « Ο κ. Καρατζαφέρης γνωρίζει ότι δεν είμαι χριστιανός εδώ και έξι χρόνια που πήγα και τον βρήκα» (Ελεύθερος Κόσμος, 7.10.2007). Ο αρχηγός τού ζήτησε να κατεβάσει τους τόνους ενόψει εκλογών: «Μου είπε ότι είμαι πολύ σκληρός και μου συνέστησε “να πετάξω την μπάλα στα χωράφια” μέχρι τις εκλογές, διότι μπορεί να γίνουν ανά πάσα στιγμή. […] Γνωρίζω πολύ καλά γιατί κόπηκα, είναι εσωκομματικοί λόγοι, αλλά δεν θέλω να τους πω. Εγώ ψήφισα ΛΑΟΣ στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου. Θα σας πω γιατί. Εγώ δεν γίνομαι αδελφή στα 57 μου χρόνια. Επέλεξα εθνικιστές υποψηφίους και έδωσα πολύ μεγάλη μάχη γι’ αυτούς. Ήθελα να είναι μέσα στη Βουλή συγκεκριμένα άτομα, γιατί τους έχω μεγάλη εμπιστοσύνη, είναι η νέα γενιά των Ελλήνων Εθνικιστών». Στην ίδια συνέντευξη ο Σχοινάς αποκαλύπτει ότι ο ίδιος έδωσε γραμμή να ψηφιστεί ο Θάνος Πλεύρης και να «θαφτεί» ο Παναγιώτης Θεοδωρακίδης: «Του το είχα πει. Βουλευτής δεν θα βγεις και θα σου ανταποδώσω με εβραϊκούς τόκους και επιτόκια αυτό που μου έκανες».

Να λοιπόν που και ο Σχοινάς επιβεβαιώνει, έστω και εμμέσως, την τακτική του Δούρειου Ίππου, προκειμένου ο Καρατζαφέρης να ξεγελάσει τους αφελείς Τρώες (δηλ. τους Έλληνες ψηφοφόρους).

Όσο για τον Κώστα Πλεύρη, το «ιδεολογικό υπόβαθρο» κατά Καρατζαφέρη και τον σοφό ιστορικό κατά Άδωνη, αρκεί να υπενθυμίσουμε μερικά αποσπάσματα από το σαβουροπολτό του «Εβραίοι, Όλη η Αλήθεια»:

(σελ. 871)

(σελ. 871)

(σελ. 881)

(σελ. 882)

(σελ. 882)

(σελ. 806)

Δυό λέξεις μόνο, Δίστομο & Καλάβρυτα, αρκούν για να φανερώσουν πόσο αγνός πατριώτης είναι ο Πλεύρης, πόσο σοφός ιστορικός, και πόσο εθνωφελής ως ιδεολογικό υπόβαθρο. Και για να μην ξεχνάμε ποιος προώθησε αυτόν τον οχετό:

(σελ. 16)

Επίσης, στο βίντεο αυτό είδαμε τον Πλεύρη, στέλεχος και υποψήφιο βουλευτή τότε του Λά.Ο.Σ., να χαρακτηρίζει «αγαπητό του φίλο» τον Μάκη Βορίδη, αρχηγό ακόμα του «Ελληνικού Μετώπου», και να τον προσκαλεί στο κόμμα του. Τον είδαμε επίσης να αυτοαποκαλείται «τελευταίος στρατιώτης» του Καρατζαφέρη. Συνδυάστε αυτή την εκδήλωση φιλίας και υποταγής προς τα σημερινά μεγαλοστελέχη του Λά.Ο.Σ. με την παρακάτω του δήλωση:

(Ο Αντιδημοκράτης, σελ. 66)

Και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Ο ίδιος ο Βορίδης, στις 20/03/2005, είχει πει για τη συνεργασία του με τον Κώστα Πλεύρη:

-κτίσθηκε η συμμαχία για τις εκλογές του 2000 με την Πρώτη Γραμμή του Κώστα Πλεύρη και αποδείχθηκε η πολλαπλή ωφέλεια των πολιτικών συνεργιών.

Για τις δηλώσεις του Βορίδη στο παραπάνω βίντεο τι να σχολιάσουμε;

«Ο Αλέξανδρος μας θυμίζει ότι οι Έλληνες είναι κατακτητές, οι Έλληνες είναι λαός κυρίων, λαός κυριάρχων».

Αφήνοντας στην άκρη το κατά πόσο πρέπει να λογαριάζονται στα προτερήματα οι κατακτητικές διαθέσεις ενός έθνους, ειδικά τη σήμερον ημέρα, την ανοησία αυτού του επιχειρήματος μπορούμε φυσικά να την προεκτείνουμε με την ίδια «λογική»:

-Ο Αμύντας της Μακεδονίας μας θυμίζει ότι οι Έλληνες είναι λαός υποτακτικών, λαός υποδούλων.
(Βλ. π.χ. εδώ: http://jungle-report.blogspot.com/2010/01/blog-post_23.html)

-Ο Εφιάλτης μας θυμίζει ότι οι Έλληνες είναι λαός δοσιλόγων.

-Ο Κλέωνας μας θυμίζει ότι οι Έλληνες είναι λαός δημαγωγών.

[…τραβάτε κορδέλα]


Κι επειδή ο Βορίδης συγκρίνει τον Αλέξανδρο με τους «παράνομους μετανάστες», ας παραθέσουμε ένα απόσπασμα του Πλουτάρχου:

Ο Αλέξανδρος πίστευε ότι ήρθε θεόσταλτος ως κοινός συμφιλιωτής και ειρηνοποιός όλων, από τους οποίους όσους δεν έπειθε με το λόγο να συμφωνήσουν μαζί του τους εξανάγκαζε με τα όπλα, και συνένωνε τους πάντες από παντού ώστε να γίνουν ένα, αναμειγνύοντας σαν σε κρατήρα φιλίας τις ζωές, τα ήθη, τους γάμους και τις συνήθειές τους, και πρόσταξε όλους να θεωρούν πατρίδα τους την οικουμένη, ακρόπολη και φρουρά το στρατόπεδο, συγγενείς τους ενάρετους, και αλλόφυλους τους κακούς. Και το ελληνικό και το βαρβαρικό στοιχείο να μην διακρίνονται από τη χλαμύδα, την πέλτη, το σπαθί και το μανδύα, αλλά το ελληνικό να τεκμαίρεται από την αρετή, και το βαρβαρικό από την κακία, και να θεωρούνται κοινά τα ρούχα, τα τραπέζια, οι γάμοι και οι συνήθειες, και τα παιδιά τους να προέρχονται από μικτούς δεσμούς αίματος (Πλούταρχος, Περί της Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής, 329).

Το δεύτερο σκέλος της δήλωσης του Βορίδη φανερώνει ένα σύνηθες ξενόφοβο και υπερφίαλο ιδεολόγημα της ακροδεξιάς:

«Έχουμε φτάσει σήμερα, αυτούς που εμείς εκπολιτίσαμε, αυτοί που χάρη σε μας μάθανε τη γραφή και την ανάγνωση, αυτοί που χάρη σε μας, χάρη στο δικό μας πολιτισμό υπάρχουν, έχουμε φτάσει σήμερα να μας βιάζουν, να μας σκοτώνουν, να μας κλέβουν, να μας παίρνουν τις δουλειές μας, να είμαστε στον τόπο μας οι τελευταίοι των τελευταίων».

Εάν οι κακοί μετανάστες κάνουν όλα αυτά, τότε μάλλον δεν τους εκπολιτίσαμε και πολύ! Συγχαρητήρια πάντως για την απόδοση συλλογικών ευθυνών, ο κατά Πλεύρη "τραγικός ηγέτης" θα χαμογελάει από τον τάφο του.

Επίσης μόνο γέλιο προκαλεί η πεποίθηση ότι ο πολιτισμός και τα επιτεύγματα κάποιων ανθρώπων ή λαών μεταβιβάζονται όπως τα περιουσιακά στοιχεία, λες και είναι χωράφι. Δηλαδή οι ξένοι θα πρέπει να ευγνωμονούν π.χ. τον Καρατζαφέρη για την «Πολιτεία» του Πλάτωνα, μιας και είναι αυτός τώρα ο νόμιμος κληρονόμος. Θα μου πείτε βέβαια, ότι και ο Καρατζαφέρης έχει δημοσιεύσει έργα εφάμιλλης αξίας, όπως το «Η Λιάννη στηρίζει την αλλαγή».

Όσο για το κατά πόσο η συγκεκριμένη ομήγυρη της εκδήλωσης μετέχει της ελληνικής παιδείας, φαίνεται από το βίντεο.

Πείτε τώρα ότι τα μεγαλοστελέχη του Λά.Ο.Σ. ήταν τότε μικρά κι ανώριμα και δεν ήξεραν, αλλά ευτυχώς πλέον μεγάλωσαν κι ωρίμασαν πολιτικά. Ο ίδιος ο αρχηγός τους πάντως, όπως είδαμε στο πρώτο βίντεο, δίνει τη δική του ερμηνεία. Μια ερμηνεία που τον φέρνει σήμερα προ των πυλών, με τους διαμορφωτές κοινής γνώμης της Τροίας να ανοίγουν την είσοδο με προθυμία και χειροκροτήματα.


Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εκδήλωση του 2003, διαβάστε:
"Ιός": Το Μαύρο DVD

--------------------------------------
ΥΓ. Η ποιητική μορφή του Οδυσσέα παραείναι όμορφη για να τη χαρίσουμε στον αρχηγό ενός πολιτικού θιάσου. Εξάλλου, ο παππούς Όμηρος μας θυμίζει ότι κι άλλοι θέλησαν να πάρουν τη θέση του, ασελγώντας στο παλάτι του και τρώγοντας το βιος του.