Μια σιωπηλή μαζική δολοφονία

Ο Ρόμπερτ Ζέλικ, πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, παραδέχτηκε σε δηλώσεις του ότι οι ακολοθούμενες πολιτικές έχουν επιφέρει αύξηση της φτώχειας, "σπρώχνοντας" 44.000.000 επιπλέον ανθρώπους κάτω από τα όρια της επονομαζόμενης "ακραίας φτώχειας" (δηλαδή κάτω από 1.25 $/μέρα).

Τα πράγματα είναι απλά: Οι άνθρωποι αυτοί, η ολιγαρχία που μας κυβερνά, με πρώτες και καλύτερες τις τράπεζες μας παίρνουν και τα σώβρακα, και δε σταματάνε αν εμείς δεν τους σταματήσουμε.

Άλλωστε, το 1.25 $/μέρα είναι κάτι που οι βιομήχανοι εμπράκτως το στηρίζουν εδώ και χρόνια μεταφέροντας την παραγωγή στην Κίνα, Ινδία ή όπου άλλου μπορούσαν να επιβάλλουν μισθό "ακραίας φτώχειας". Και όλοι οι υπόλοιποι μισθοί, τα 1500, τα 1000, ακόμα και τα 700 ευρώ τους φαίνονται "πολλά". Δε συμφέρει το βιομήχανο να επενδύσει όταν έχει τόσο "υψηλό" εργατικό κόστος, και γι' αυτό στη δύση ο παραγωγικός ιστός έχει αποσαθρωθεί. Η παραγωγή εξάλλου ορίζεται με βάση τα συμφέροντα αυτών - αυτό μας έλειπε άλλωστε να οριζόταν από τους εργάτες, με βάση τα δικά τους συμφέροντα, αυτό θα..... ήταν..."καταστροφή".

Όσο για τους τραπεζίτες, αυτοί εδώ και χρόνια έδιναν δάνεια για να "κινηθεί η αγορά", και τώρα που προφανώς τα δάνεια αυτά δε μπορούν να αποπληρωθούν, αρπάζουν το ένα "πακέτο σωτηρίας" μετά το άλλο, και παρότι έχουν χλαπακιάσει ένα σωρό τρισεκατομμύρια δολλάρια, χρειάζονται κι άλλα για να μη χρεωκοπήσουν. Και είναι αποφασισμένες να τα πάρουν, είναι άλλωστε ζήτημα "ζωής και θανάτου" πλέον (αν δεν πάρουν τα "πακέτα σωτηρίας" χρεωκοπούν. Και από το να χρεωκοπήσουν αυτές, καλύτερα να χρεωκοπήσουν οι λαοί).

Δεν είναι "προσωπικό" το θέμα, άλλωστε δε μας ξέρουν. Οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται λεφτά, πολλά λεφτά, ολοένα και περισσότερα, και απλά τα παίρνουν. Και αν αυτό οδηγεί στη φτώχεια, στην εξαθλίωση και στο θάνατο πολλών από υποσιτισμό, όχι απλά δεν μιλάμε για έγκλημα ή για μαζική εξόντωση ανθρώπων, αλλά αντίθετα μιλάμε για μια "απαραίτητη πολιτική" που θα "εξυγιάνει την παγκόσμια οικονομία" (δηλαδή θα επιτρέψει στην άρχουσα τάξη να έχει τα κέρδη που επιθυμεί).

Όπως και να έχει, εκατομμύρια άνθρωποι θα εξοντωθούν, άλλωστε μόνοι τους τα λένε (είναι προφανώς ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των 44.000.000 ανθρώπων που έχει υπολογίσει ο Ζέλικ στην Παγκόσμια Τράπεζα, αλλά και πολλοί άλλοι, απλά θα πεθάνουν λόγω φτώχειας, πείνας και ότι άλλο αυτά φέρνουν (πχ η φτώχεια φέρνει και κακές συνθήκες υγιεινής,γι' αυτό και οι φτωχοί πληθυσμοί ξεκληρίζονται περιοδικά σε μεγάλη ένταση από επιδημίες, αρρώστιες, κτλ).

Μόνο που, από τη στιγμή που πολλοί είναι ουσιαστικά καταδισμένοι να πεθάνουν, ή να ζήσουν σε συνθήκες "ακραίας φτώχειας", γιατί να μη ζήσουν πολεμώντας εναντίον των Ζέλικ αυτού του κόσμου, που βγαίνουν και ωμά μας ανακοινώνουν ότι οι πολιτικές τους ρημάζουν τους λαούς; Υπάρχει ένα "ψυχολογικό φράγμα", όπου οι άνθρωποι δε θέλουν να "πάρουν τα όπλα". Γι' αυτό και πολλοί σήμερα λένε ότι "δε βλέπουν καμία λύση στον ορίζοντα" - διότι απλούστατα έχουν λογοκρίνει την ίδια τους τη σκέψη, μη θέλωντας να σκεφτούν τη λύση του να πάρουν τα όπλα. Και αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται οι ολιγάρχες, και συνεχίζουν χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση τη λεηλασία. Και θα συνεχίσουν, έως ότου οι λαοί σκεφτούν πέρα από αυτό το "ψυχολογικό φράγμα".

"Στο τέλος του 2006, οι τιμές των τροφίμων σε ολόκληρο τον κόσμο άρχισαν να αυξάνονται, ξαφνικά και απότομα. Μέσα σε ένα χρόνο, η τιμή του σίτου είχε αυξηθεί κατά 80 τοις εκατό, το καλαμπόκι κατά 90 τοις εκατό, και το ρύζι 320 τοις εκατό. Σε μια παγκόσμια καταστροφή από την πείνα, 200 εκατομμύρια άνθρωποι - κυρίως παιδιά - δεν μπορούσε να πάρει τα τρόφιμα πια, και βυθίστηκε σε υποσιτισμό ή ασιτία. Υπήρχαν ταραχές σε περισσότερες από 30 χώρες και τουλάχιστον μία κυβέρνηση ανατράπηκε βίαια. Στη συνέχεια, την άνοιξη του 2008, οι τιμές μυστηριωδώς επανήλθαν στο προηγούμενο επίπεδό τους. Ο Ζαν Ζιγκλέρ, ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην τροφή, την αποκάλεσε "μια σιωπηλή μαζική δολοφονία», και οφείλεται εξ ολοκλήρου σε "ανθρώπινες ενέργειες"."