Δεν υπάρχει εξ άλλου νόμος που να απαγορεύει να εκμεταλλευθείς τον μαλάκα

«Βρισκόμαστε στη μέση του τούνελ. Κοιτώντας πίσω, αν και έχουμε κάνει πολλά, βλέπουμε μόνο ένα ένα αχνό φως. Αχνό φως βλέπουμε αν κοιτάξουμε και μπροστά, πράγμα που σημαίνει ότι επιβάλλεται να κάνουμε ακόμη περισσότερα». Με αυτά τα λόγια την περασμένη Τετάρτη ο Γ. Παπακωνσταντίνου περιέγραψε στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ το αδιέξοδο της πολιτικής που έχει ακολουθήσει η κυβέρνηση.
Για το πως η κυβέρνηση οδήγησε τη χώρα (και τον εαυτό της) στη «μέση του πουθενά», θα το γράψει η ιστορία, η οποία ωστόσο, θα λάβει υπόψη της την εξήγηση που έδωσε πέρυσι τέτοια εποχή, ένα από τα μεγαλύτερα λαμόγια των αγορών. Τον Φλεβάρη του  2010, όταν τα επιτόκια του ελληνικού δανεισμού είχαν εκτοξευτεί στη στρατόσφαιρα, ο Αμιτ Σαρκάρ επικεφαλής  ενός  μεγάλου αμερικανικού επενδυτικού κεφαλαίου (Μarian) έκανε μια δήλωση αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν οι… αγορές: «η δουλειά μας, είχε πει ο μεγαλοεπενδυτής (κερδοσκόπος ή τοκογλύφος αν προτιμάτε) ,  είναι να βγάζουμε λεφτά, όχι να σκεφτόμαστε τι θα συμβεί στους Έλληνες πολίτες. Δεν υπάρχει εξ άλλου νόμος που να απαγορεύει να εκμεταλλευθείς τον μαλάκα».
Η συνέχεια είναι γνωστή. Η κυβέρνηση παρέδωσε τη χώρα δια συμβολαίου (μνημόνιο) στους πιστωτές και ακολούθησε κατά γράμμα τις οδηγίες τους. Ο ελληνικός λαός έχει νιώσει στο πετσί του την πολιτική του μνημονίου. Φαίνεται, ωστόσο, ότι φτάνει η ώρα κατά την οποία και η κυβέρνηση θα πληρώσει το τίμημα των επιλογών της.
Στο γερμανικό άρμα
Στο Ποντίκι που κυκλοφορεί σήμερα υπάρχει αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για το πως έχει παγιδευτεί η χώρα στη γερμανική αγκάλη:

«Οι Γερμανοί όμως φαίνεται πως θεωρούν την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ως «χθεσινά νέα» που θα βοηθούσε την χώρα εάν το έπραττε μέσα στο δεύτερο εξάμηνο του 2010, όταν διαφαινόταν ότι τα μνημονιακά μέτρα δεν θα έπιαναν τόπο.  Ωστόσο, η υπεραισιοδοξία του οικονομικού επιτελείου και η επιμονή ότι «θα πιάσουμε τους στόχους» ,μπλόκαραν οποιαδήποτε διαδικασία. Τώρα, σύμφωνα με πληροφορίες του «Π», η καγκελαρία ετοιμάζει νέο χουνέρι στην Ελλάδα. Ποιο είναι αυτό; Κάτι που μέχρι τώρα θεωρείτο αδιανόητο: Προσωρινή έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη». Πως επιχειρεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση το αδιέξοδό της; Οι πρόωρες εκλογές είναι μια επιλογή...
Πράγματι, πολλά ακούγονται το τελευταίο διάστημα για την πιθανότητα πρόωρων εκλογών, ειδικά αν μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. την 25η Μαρτίου τα πράγματα δεν πάνε καλά για τους στόχους που έχει θέσει η κυβέρνηση. Ενδιαφέρον επίσης έχει ότι το ίδιο σενάριο (των πρόωρων εκλογών)... αναπτύσσεται και με την ακριβώς αντίθετη πιθανότητα. Δηλαδή, αν ο Παπανδρέου επιστρέψει την 25η Μαρτίου νικητής και τροπαιούχος, θα προσφύγει στις κάλπες για να εξαργυρώσει τα κέρδη και να ανανεώσει την θητεία του.
Ωστόσο – και στις δυο περιπτώσεις – μας διαφεύγει κάτι: Η χώρα, εδώ και έναν χρόνο, κυβερνάται υπό τους όρους ενός συμβολαίου (μνημονίου) το οποίο καθορίζει με εξαντλητικές λεπτομέρειες την οικονομική - δημοσιονομική πολιτική της. Πρόκειται για την πολιτική που «κινεζοποιεί» τις εργασιακές σχέσεις, απορυθμίζει την οικονομία και υποτιμά τις αξίες προκειμένου να ξεπουληθεί φτηνά ό,τι έχει αξία.
Το μνημόνιο πέτυχε «διάνα»
Πολλοί ισχυρίζονται ότι η πολιτική του μνημονίου έχει αποτύχει, επειδή δεν δημιουργεί προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση. Στόχος του μνημονίου όμως ήταν η έξοδος από την κρίση ή η αρπαγή των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας, με τη μέθοδο της εγγυοδοσίας για τους δανεισμούς του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος; Καθώς οι επιτηρητές μόνο αφελείς δεν είναι, μπορούμε βάσιμα να υποστηρίξουμε ότι ο στόχος της συνολικής (οικονομικής, πολιτικής) υποθήκευσης της χώρας, που είχε θέσει το μνημόνιο, έχει πετύχει απόλυτα.
Προφανώς αυτή η επιτυχία φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία μπορεί να λειτούργησε εξαιρετικά για να προασπίσει τα συμφέροντα των πιστωτών (τοκογλύφων), ωστόσο δεν έχει άλλες δυνατότητες εξαπάτησης του λαού.
Υπ’ αυτήν την έννοια αποτελεί αυτοκτονικό ρίσκο η επιλογή της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες για τον Γιώργο Παπανδρέου. Εκτός αν αποδεχτεί πως η μέχρι τώρα πολιτική του ήταν λάθος και οδηγηθεί σε σταυροφορία για την αναθεώρηση των όρων του μνημονίου. Όμως, και σε αυτήν την περίπτωση, ο ίδιος και οι στενοί του συνεργάτες είναι χαμένοι. Από χέρι...