ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟΝ........

“Κοσσοβοποίηση” της Θράκης
Η λήξη της στρατηγικής συμμαχίας με τη Ρωσία είναι επιτακτική απαίτηση των συμμάχων που ο ΓΑΠ δείχνει να συμμερίζεται, ακόμα και αν αυτή η απόφαση στερήσει οικονομικούς πόρους από τη χώρα. Η γεωστρατηγική θέση της Θράκης όμως είναι πολύτιμη για την προώθηση των Ρωσικών συμφερόντων γεγονός που οι σύμμαχοι θέλουν να αποτρέψουν με μια σίγουρη και μόνιμη λύση. Λύση που δεν θα στηρίζεται στις διαθέσεις της εκάστοτε Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας αλλά θα ελέγχεται από τη συμμαχία στα πρότυπα του Κοσσυφοπεδίου. Γι’ αυτό και υπάρχει η σχετική κινητικότητα στη μειονότητα αλλά και οι γενναίες δηλώσεις του ΓΑΠ και των στελεχών του στο πρόσφατο παρελθόν:
Δήλωση Γιώργου Παπανδρέου (ΥΠΕΞ) στον Θωμά Σάρα (επ. Πατρίδες 1999):
“Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γηs λιγότερα από εκείνα που μαs ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείs, παρά να έχουμε ότι μαs ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιαs ξαφνικήs επίθεσηs κακόβουλων γειτόνων εναντίον μαs.”
Αντρίκια και ξεκάθαρη δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου που δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Όπως άλλωστε ξεκάθαρες οι δηλώσεις του για την ύπαρξη “Τουρκικής μειονότητας” στη Θράκη. Πρακτικά λοιπόν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζουν το ιδεολογικό υπόβαθρο κατά τα πρότυπα του Κοσόβου:
Τσετίν Μαντατζή (Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ξάνθης): «Η τουρκική μειονότητα της Θράκης» που είναι «αναπόσπαστο κομμάτι του μεγάλου τουρκικού έθνους»

Αχμέτ Χατζηοσμάν (Ομοίως): Κατά τα πρότυπα του Κοσσυφοπεδίου μαζί με τον κύριο Μαντατζή και την κυρία Καραχασάν προετοιμάζουν την πολιτιστική  γενοκτονία των γηγενών Πομάκων, όπως οι Κοσσοβάροι προετοίμασαν την εξόντωση των Ρομά, των Τουρκόφωνων και άλλων μειονοτήτων ώστε να διεκδικήσουν συμπαγή παρουσία που εγγυάται ανεξαρτησία και αλλαγή συνόρων. Η στήριξη της ηγεσίας του κινήματος είναι ξεκάθαρη δεδομένου ότι επέτρεψε στους δύο βουλευτές να εγκαλέσουν το ιστορικό στέλεχος Α. Κακλαμάνη ακόμα και σε αντιπολιτευτική επερώτηση για την πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων, υπέρ των Τουρκικών μεθοδεύσεων. Έκτοτε, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έπαψαν να αχολούνται με οτιδήποτε αμφισβητεί την ομοιογένεια της μειονότητας που θεωρείται de facto “Τουρκική”.
Να μη λησμονούμε ότι ο ΓΑΠ ήταν από τους πρωτεργάτες στήριξης των Νατοϊκών βομβαρδισμών στο Κοσσυφοπέδιο, όπου με αριστοτεχνικό τρόπο (στα πρότυπα της Γερμανικής διπλωματίας) απέκρυψε τις πραγματικές προθέσεις της συμμαχίας για αλλαγή συνόρων λέγοντας:
“Γιατί το κάναμε αυτό; Το κάναμε γιατί ακριβώς θεωρούσαμε ότι γύρω από την οποιαδήποτε μειονότητα δεν μπορούν να γίνουν αλλαγές συνόρων. Ασχέτως του πως θα ονομαστεί ο ένας, είτε έτσι, είτε αλλιώς, αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί να εγερθεί, η αλλαγή των συνόρων δεν μπορεί να εγερθεί γύρω από το θέμα της μειονότητας.(1999)”
Τώρα γνωρίζουμε βέβαια όλοι ότι υπάρχει αλλαγή συνόρων. Άρα οι δηλώσεις του τότε ΥΠΕΞ ήταν ένα αριστοτεχνικό εφεύρημα για να αμβλύνει τις αντιδράσεις. Η χρήση των μειονοτήτων μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε αλλαγή συνόρων. Οι ίδιες δηλώσεις μπορούν να έχουν εφαρμογή και σε περίπτωση που υπάρξει συμμαχική απαίτηση για εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας προς όφελος της συμμαχίας. Γι’ αυτό και η καλλιέργεια μειονοτήτων ώστε να μην εξαναγκασθούμε σε πιο επώδυνες καταστάσεις όπως η Σερβία σε περίπτωση σύγκρουσης συμμαχικών – εθνικών συμφερόντων.

Σκόπια – Σλαβική Μειονότητα

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και οι δηλώσεις του ιδίου και συνεργατών του για την ύπαρξη Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Δυστυχώς η πλειοψηφία των Ελλήνων δε μπορεί να εκτιμήσει την ειλικρίνεια των θέσεων, εξαναγκάζοντας σε απομάκρυνση βασικών συμβούλων (όπως ο κύριος Βαλλιανάτος) για ψηφοθηρικούς λόγους. Η αναγνωριση αλλά ιδιαίτερα ο επαναπατρισμός Σλάβων Μακεδόνων όπως με θάρρος δήλωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι σε απόλυτη σύμπνοια με τις σαφείς δηλώσεις του ΓΑΠ το 1999:   “παρά να τη σπρώξουμε με την άρνησή τηs αποδοχήs μαs στα σλαβόφωνα κράτη τηs περιοχήs, όπωs η Βουλγαρία και η Σερβία” αναφερόμενος στην άρνηση αναγνώρισης του γειτονικού κράτους. Σήμερα βέβαια γνωρίζουμε ότι το κρατίδιο των Σκοπίων είναι κόκκινο πανί τόσο για τη Σερβία όσο και για τη Βουλγαρία, αλλά βρήκε στοργική αγκαλιά στις ΗΠΑ. Ο ΓΑΠ βεβαίως γνώριζε αυτή την εξέλιξη αλλά για λόγους ανωριμότητας του Ελληνικού λαού συνέχισε την πολιτική του “κομμουνιστικού μπαμπούλα” – Σλαβικού άξονα. Η επερχόμενη λοιπόν αναγνώριση και επαναπατρισμός της μειονότητας εγγυάται την έμπρακτη προάσπιση των συμμαχικών συμφερόντων, υπό την αιγίδα της ηγετικής φυσιογνωμίας του Γεωργίου Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου άλλωστε δεν συμφώνησε ποτέ του με το Βέτο που άσκησε η Ελλάδα για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ αφού θεώρησε την πράξη εχθρική προς τη συμμαχια
Η Άρνηση του Γιώργου να τραβήξει το σκοινί στο θέμα Siemens σημειοδοτεί την προσπάθεια εξισορρόπησης Γερμανικών – Αμερικανικών συμφερόντων στην Ελληνική οικονομία. Ενώ για τους Αμερικάνους η Ελλάδα είναι η απόληξη ενός κακού σπυριού στα Βαλκάνια, για τους Γερμανούς ήταν η ιδανική αγελάδα για άρμεγμα των πόρων της ΕΕ υπό μορφή δανεισμού και υπερτιμολογήσεων από Γερμανικές εταιρείες. Το σύστημα Σημίτη λοιπόν είχε δομηθεί έτσι ώστε να διευκολύνει τις εκροές δημοσίου χρήματος προς τα Γερμανικά ταμεία. Γύρω από αυτό είχε στηθεί ένα οργανωμένο παρακράτος που ξεκινούσε από τρομοκρατικές ομάδες, κοινό έγκλημα και εκδοτικά συμφέροντα προκειμένου να μην υπάρξει αντίδραση σε κανένα επίπεδο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε σχέση με τα υψηλότερα κλιμάκια του παρακράτους. Χρησιμοποίησε μόνο τη λούμπεν εκδοχή του για να εμποδίσει τη μαζική εκδήλωση αντιδράσεων κατά τους βομβαρδισμούς του Κοσσυφοπεδίου. Αντίθετα ο Γιώργος Παπανδρέου έχει εκδηλωθεί ανοιχτά υπέρ του νέου πυλώνα της Αμερικάνικης οικονομίας, την “πράσινη ανάπτυξη” ως πυρήνα της νέας οικονομικής πολιτικής. Το επιβεβαίωσε με την πρόσφατη ομιλία του στην Αρχαία Ολυμπία όπου ξεκαθάρισε την εισαγωγή “εναλλακτικών καλλιεργειών” οι οποίες θα είναι φιλικότερες προς το περιβάλλον και θα απαιτούν λίγότερους φυσικούς πόρους. Ο

πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι λοιπόν ξεκάθαρος και ειλικρινής ασχέτως εάν δεν μιλάει ευθέως για γενετικά τροποποιημένους σπόρους, αφου όποιος έχει μελετήσει τα βασικά στοιχεία της “Πράσινης Ανάπτυξης” γνωρίζει ακριβώς τι είναι το “εναλλακτικό”.
Μπορεί στην Αμερική η επιβολή της Πράσινης Ανάπτυξης να συνάντησε ισχυρότατες αντιδράσεις και να χαρακτηρίστηκε ως η πρώτη εκλογική απάτη του Ομπάμα, στην Ελλάδα όμως θα βρει πρόσφορο έδαφος:
Ο Έλληνας αγρότης είναι εξαθλιωμένος, δεν στηρίζεται στην επιτυχία της καλλιέργειας αλλά στις επιδοτήσεις – ελεημοσύνες. Πεθαίνει από τα φυτοφάρμακα αδιαμαρτύρητα, χρησιμοποιεί αφειδώς καρκινογόνα λιπάσματα. Δεν έχει λοιπόν κανένα λόγο να αντισταθεί, είναι έτοιμος να φυτέψει οτιδήποτε θα του αποφέρει έσοδα χωρίς πολλές ερωτήσεις.
Η στόχευση λοιπόν του ΓΑΠ είναι απολύτως ρεαλιστική και κατάλληλη για την Ελληνική πραγματικότητα. Οι Αμερικανοί άλλωστε θέλουν διακαώς μια αγροτική χώρα της ΕΕ να “ανοίξει την πόρτα” σε αυτό το νέο εξαγώγιμο Αμερικανικό προϊόν που μπορεί να αποβεί σωτήριο για την Αμερικανική οικονομία. Η διατήρηση Σημίτη στο κόμμα δεν κόβει τις γέφυρες με τους Γερμανούς ενώ κρατά στη ζωή τον παρακρατικό μηχανισμό που έχει απομείνει μετά την υπόθεση των “16″ και είναι αρκετά ισχυρός αφού Σέχτες, ΕΑ κλπ δεν έχουν διαλυθεί. Με αυτό τον τρόπο, ο ΓΑΠ θα εξασφαλίζει και την ανοχή της ΕΕ στην προσέγγιση με τις ΗΠΑ, δίνοντας τους μια ιδιότυπη αμνηστεία που θα περιλαμβάνει και τα εδώ φυσικά πρόσωπα των σκανδάλων. Επιπλέον, το παρακράτος είναι πάντα χρήσιμο σε μια εξουσία ακόμα και αν ο λαός είναι έρμαιο παραπληροφόρησης και αποχαύνωσης.
Έχοντας λοιπόν εξασφαλισμένη ασυλία στους βαρώνους – συνεταίρους των Γερμανών, ο ΓΑΠ εξασφαλίζει τον απόλυτο έλεγχο των μέσων ώστε να ασκήσει την πολιτική του χωρίς πιέσεις. Η αυξανόμενη δύναμη του διαδικτύου μπορεί να αποτελέσει μια απειλή, αλλά η Άννα Διαμαντοπούλου ήταν ξεκάθαρη στην τοποθέτηση της, έχοντας δεδομένη την πρόθεση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για “διαφάνεια στο διαδίκτυο” που δεν διαψεύσθηκε.
Έχουμε την κατάργηση των κέντρων μεταναστών. Άλλωστε πολλοί από τους τομείς της πράσινης ανάπτυξης θα απαιτήσουν φτηνά εργατικά χέρια χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα. Ο ΓΑΠ γνωρίζει πως η εισροή και χρήση λαθραίων μεταναστών αυξάνει τους δείκτες της οικονομίας. Άλλωστε παρά το συνεχές πλιάτσικο των κυβερνήσεων Σημίτη οι δείκτες ευημερούσαν ακριβώς λόγω της κρατικά ανεκτής δουλείας.
Τα κέντρα μεταναστών (παρά τις κακές συνθήκες διαβίωσης) όπως και η Frontex, αναχαιτίζουν την ανεξέλεγκτη ύπαρξη “κρέατος για το κεφάλαιο”, αφού κάθε μετανάστης καταγράφεται και παρακολουθείται, γεγονός που κάνει το ενδεχόμενο τσιμέντωμα του μετά από κάποιο εργατικό ατύχημα δυσκολότερο.

Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να μένουμε “με το στόμα ανοιχτό” από ενέργειες πολιτικών που ούτε καν τις φανταζόμασταν. Πολλοί θα σπεύσουν να πουν περί λαϊκής αντίδρασης. Δυστυχώς είναι αποξενωμένοι από την πραγματικότητα. Για παράδειγμα στην περίπτωση της Θράκης, οι Χριστιανοί κάτοικοι της μπορεί να είναι πλειοψηφία, είναι όμως μια μικρή πλειοψηφία σε σύγκριση με τους πολίτες που κατοικούν στα αστικά κέντρα και ασχολούνται πρωτίστως με το πορτοφόλι τους. Εάν αυτό γεμίσει όπως έγινε με την Κύπρο ή με τους βομβαρδισμούς στη Σερβία (κάλπαζε τότε το χρηματιστήριο), η κοινωνική αλληλεγγύη ή ηθική πάνε περίπατο.
Είναι όμως απόλυτα εφαρμόσιμες και εναρμονισμένες με τις σύγχρονες επιταγές του Καπιταλιστικού συστήματος. Εξασφαλίζουν τις υποχρεώσεις που έχει η Ελλάδα απέναντι στο ΝΑΤΟ, ενώ ικανοποιούν τον “χαλαρό πυρήνα” της ΕΕ χωρίς να προκαλούν τη Γερμανία. Κλείνουν τις πόρτες σε Ρωσία – Κίνα και απομακρύνουν το ενδεχόμενο Ελληνοτουρκικού πολέμου, αφού η Ελλάδα θα μπορεί χωρίς ταμπού να συνδυαλλαγεί και να προσφέρει στους συμμάχους και γείτονες ανταποδοτικά οφέλη με αντάλλαγμα την Ειρήνη.