Οργή επικρατεί στους εργαζόμενους της Ευρώπης με τα νέα αντεργατικά σχέδια της Γερμανίας, τα οποία θα κυριαρχήσουν στις συζητήσεις της αυριανής έκτακτης συνόδου κορυφής της ΕΕ, παρόλο που επισήμως υποτίθεται ότι αυτή είναι αφιερωμένη στην ενέργεια και στην καινοτομία. «Ατζέντα για την Ευρώπη - Η καγκελάριος περνάει στην επίθεση» έγραφε τη Δευτέρα στους τίτλους του μεταξύ άλλων το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ».

Ο χθεσινός τίτλος σχετικού ρεπορτάζ της ισπανικής εφημερίδας «Ελ Παΐς» ήταν όμως πολύ πιο αποκαλυπτικός: «Η Γερμανία ζητάει από τους εταίρους του ευρώ να καταργήσουν τις μισθοδοτικές διατάξεις» έγραφε και εξηγούσε αυτό που θέλουν οι Γερμανοί: να καταργήσουν όλες οι χώρες της Ευρωζώνης τη νομοθεσία, όπου υπάρχει, αλλά και την πρακτική των διαπραγματεύσεων για αυξήσεις των μισθών των εργαζομένων σε σύνδεση με τον πληθωρισμό.

Η Μέρκελ δηλαδή θέλει να είναι π.χ. 5% ο πληθωρισμός σε μια...χώρα, αλλά οι συζητήσεις για αυξήσεις να μη συνδέονται καθόλου με αυτό το στοιχείο και έτσι να μπορεί σε μια περίπτωση οι μισθοί να αυξηθούν... 1% ή και καθόλου!

Αυτή είναι μια θεμελιώδης πτυχή αυτού που λανσάρει η Μέρκελ και το αποκαλεί «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας». Είναι εξόφθαλμο ότι αποσκοπεί στη διαρκή υστέρηση των αυξήσεων των μισθών από τον πληθωρισμό, έτσι ώστε οι μισθοί να γίνονται στην πραγματικότητα διαρκώς χαμηλότεροι σε αποπληθωρισμένες τιμές και οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι να γίνονται διαρκώς φτωχότεροι! Λαμπρό διαγράφεται το μέλλον της Ευρωζώνης.

Οι γερμανικές απαιτήσεις όμως δεν σταματούν εκεί. Το Βερολίνο απαιτεί να αναθεωρήσουν όλες οι χώρες της Ευρωζώνης τα... Συντάγματά (!) τους και να συμπεριλάβουν διατάξεις αιώνιας λιτότητας: να απαγορευθεί δηλαδή από το Σύνταγμα της κάθε χώρας να υπερβαίνουν το έλλειμμα του προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος κάποιο όριο!

Οι Γερμανοί αναθεώρησαν ήδη από πέρυσι το δικό τους Σύνταγμα και πέρασαν διατάξεις που θέτουν από το 2015 ως ανώτατο όριο του ελλείμματος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης το 0,35% και από το 2019 και πέρα απαιτούν από τα κρατίδια να έχουν μηδενικό έλλειμμα!
Είναι ασύλληπτες οι κοινωνικές συνέπειες για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και φυσικά και για την Ελλάδα αν περάσει κάτι τέτοιο.

Για να μηδενίσει το έλλειμμα η εκάστοτε κυβέρνηση, θα πρέπει να μειώνει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ή να απολύει δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς, γιατρούς, εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ, στην αστυνομία, στον στρατό.
Να κλείνει σχολεία, νοσοκομεία, να αυξάνει διαρκώς τον ΦΠΑ, να κόβει διαρκώς τις συντάξεις. Επίσης, για να μειώσει το δημόσιο χρέος, θα πρέπει να ξεπουλήσει κάθε ίχνος δημόσιας περιουσίας, να ιδιωτικοποιήσει την παροχή νερού, ηλεκτρικού, τηλεφώνου κ.λπ. για να μην πούμε ότι θα πρέπει να βγάλει στο σφυρί και... νησιά, όπως σαρκαστικά και περιφρονητικά υποδείκνυε ο γερμανικός Τύπος και κάποιοι Γερμανοί βουλευτές πέρυσι.

Αύριο η Μέρκελ από κοινού με τον Σαρκοζί, τον οποίο έχει σύμμαχο και σε αυτό το θέμα, θα παρουσιάσουν άτυπα σε αδρές γραμμές το γερμανικό σχέδιο στους υπόλοιπους ηγέτες των «27» της ΕΕ. Το επεξεργασμένο και στις λεπτομέρειές του τελικό σχέδιο θα έρθει προς επικύρωση στην εαρινή σύνοδο της ΕΕ στα τέλη Μαρτίου.

Ο γερμανικός Τύπος αναφέρει ότι η Μέρκελ σκέπτεται να συγκαλέσει ακόμη μία έκτακτη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις αρχές Μαρτίου για το θέμα αυτό, αν διαπιστώσει ότι υπάρχουν αξιόλογες αντιδράσεις που πρέπει να καμφθούν ή κάποια διαδικαστικά ζητήματα που πρέπει να διευθετηθούν.

Οι Γερμανοί υπολογίζουν ότι θα συμφωνήσουν οικειοθελώς με το σχέδιο της Μέρκελ ή θα πειθαναγκαστούν (υπό το βάρος του εκβιασμού του Βερολίνου ότι, αν δεν ψηφίσουν το σχέδιο, η Γερμανία δεν θα δώσει άλλα χρήματα για τον μηχανισμό στήριξης του ευρώ!) να το ανεχθούν οι 23 από τις 27 κυβερνήσεις. Οι Βρετανοί και οι Τσέχοι δεν είναι πρόθυμοι να συμφωνήσουν, οι Σουηδοί και οι Δανοί, οι οποίοι έχουν διατηρήσει τα δικά τους νομίσματα, ταλαντεύονται.
ΠΑΡΩΔΙΑ

Αντιδημοκρατική λήψη αποφάσεων
Πραξικοπηματικός είναι πλέον ο τρόπος λήψης αποφάσεων, που συστηματικά προωθείται στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με το περιεχόμενο της πρότασης της Μέρκελ. Αυτό αποτελεί θέμα συζήτησης και απόψεων. Εκείνη όμως που είναι εντελώς απαράδεκτη είναι η μεθόδευση επιβολής αυτών των μέτρων. Ενώ θα αλλάξουν ριζικά και επί τα χείρω τη ζωή όλων των Ευρωπαίων πολιτών, δεν καταρτίζουν οι ηγέτες μια συνθήκη με τα μέτρα αυτά, αλλά θα τα περάσουν ως δήθεν... «τρέχουσες» αποφάσεις! Ο λόγος είναι απλός: μια ευρωπαϊκή συνθήκη υπόκειται σε συγκεκριμένες διαδικασίες έγκρισης και επικύρωσής της από τα κοινοβούλια ή με δημοψηφίσματα. Αυτό ακριβώς θέλουν να αποφύγουν οι «πραξικοπηματίες» ηγέτες