Έτσι εμφανίστηκε το “τρουέκε” στην Αργεντινή, ένας προ-καπιταλιστικός τρόπος εμπορίου, ο οποίος εξασφάλισε την διαβίωση 10.000.000 ανθρώπων. Ο κόσμος συγκεντρωνόταν σε ειδικά μέρη και αντάλλασσε προϊόντα: Ένα μεταχειρισμένο ρούχο με ένα κιλό κρέας.
“Το ανταλλακτικό παζάρι όχι μόνο μας έδινε φαγητό, μας έδινε να πιούμε αλλά και καρδιολόγους και δασκάλους για τα παιδιά μας, για αγγλικά και χορό. Είχαμε συμβολαιογράφους που έγραφαν για σπίτια και οικόπεδα και πληρώνονταν με κουπόνια και σπίτια που πουλιόνταν και αγοράζονταν με κουπόνια που ήταν το νόμισμα της ανταλλαγής. Είχαμε τουρισμό, είχαμε μανικιούρ, κομμωτήριο και πεντικιούρ, υπήρχε καζίνο, όλα αυτά με τα κουπόνια του ανταλλακτικού παζαριού» λέει η Γαβριέλα Γκραγίσεβιτς ιδρυτικό μέλος του Τρουέκε.
«Ήταν σαν γιορτή, γίνονταν βραδιές, ο κόσμος τραγούδαγε, και κανείς δεν στενοχωριόταν γιατί μπορούσε να φάει, να ντυθεί, ήταν ένα καταπληκτικό πράγμα! Να μην εξαρτάσαι από τις τράπεζες, από τα σούπερ μάρκετ, απ’ τον υπουργό οικονομίας, από το ΔΝΤ.»Ομοίως, δημιουργήθηκε και η Τράπεζα Χρόνου σε πολλά μέρη του κόσμου, όπου μία ώρα οποιασδήποτε εργασίας ισοδυναμούσε με μία ώρα οποιασδήποτε άλλης. Για παράδειγμα μία ώρα Αγγλικών ισοδυναμούσε μια ώρα Ιατρικής φροντίδας και ούτω καθεξής.
Μήπως θα έπρεπε να το σκεφτούμε καλύτερα και να βρούμε παλιούς καλούς τρόπους ανταλλαγής προϊόντων, εργασιών και υπηρεσιών, έξω από το μαγγανοπήγαδο που μας έχουν υποχρεώσει να ζούμε; Μήπως τελικά δεν είναι τόσο δύσκολο;
«Οι πληροφορίες για το Τρουέκε είναι από το ρεπορτάζ του Γιώργου Αυγερόπουλου «Το πείραμα της Αργεντινής» το οποίο σας προτείνουμε ζωηρά να παρακολουθήσετε και τις αντλήσαμε από το site του ΕΞΑΝΤΑΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου