Όταν η Γερμανία ξιπάζεται...............

Όλο και περισσότεροι το αισθάνονται πλέον... Θα αφορά όλα τα κράτη του κόσμου. Όταν η Γερμανία ξιπάζεται, γίνεται πόλεμος. Κι είναι και τόσα άλλα που συμβαίνουν και ερεθίζουν την ιστορία. Κι έτσι έχει ορεξούλες. Όχι... όχι να επαναληφθεί. Το ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, είναι ένα τεράστιο αστείο. Όμως είναι αχόρταγη. Και συσσωρεύει πρωτοτυπίες. Αυτή τη φορά η άρρωστη φαντασία της, ξεκινά τις αναταραχές στις πιο ανίκανες για εξεγέρσεις χώρες. Στους πιο υποταγμένους λαούς. Που χρόνια βλέπουν τους λίγους να πλουτίζουν κι εκείνοι πεινασμένοι κραυγάζουν χαρούμενα ζήτω στο όνομα του φασίστα δυνάστη τους.

Θα κάνουμε κι εμφύλιο. Γιατί έτσι γίνεται πάντα. Σκέψου με ποιον έπινες καφέ το σαββατοκύριακο. Ίσως αύριο τον κομματιάσεις με κονσερβοκούτι. Ίσως πάλι, του περάσεις μαύρη κρεμάλα επειδή τόλμησε να είναι αριστερός. Μπορεί ακόμη να τον λιθοβολήσεις επειδή δε γονατίζει στο Γιαχβέ ή σε όποιον άλλο αιμοσταγή θεό με διαφορετικό όνομα, το μικρό σου μυαλό έχει εμπνευστεί. Έτσι, θα έχεις άλλα εβδομήντα χρόνια να συζητάς για έναν εμφύλιο που πέρασε, μη κοιτώντας μπροστά και αρνούμενος να ανελιχθείς. Γιατί έτσι κάνεις πάντα.

Ανάμεσα σε αυτούς που ακονίζουν τα μαχαίρια τους, υπάρχουν και κάποιοι που δεν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσουν ποτέ γιατί μόνο μεγαλοστομίες γνωρίζουν να ακονίζουν. Υπάρχουν και κάποιοι που θα πάρουν ευχαρίστως όποιο χρώμα μαχαίρι τους επιβάλει η αγαπημένη τους κομματική σημαιούλα και θα σφάξουν τον αδελφό τους, τον κολλητό τους, θα κάμουν και μάνες δίχως γιούς και γυναίκες δίχως άντρες. Ίσως μάλιστα οι γυναίκες αυτές να είναι και οι μανάδες τους. Βλαμμένε αιμοδιψή αμνέ Ρωμιέ! Συγχαρητήρια ρε ηλίθιε! Θα γράψεις πάλι ιστορία βρε! Σε νοιώθω... ανυπομονείς. Κάθε πλατεία της χώρας έχει στημένες τρεις νοητές εξέδρες. Η μία έχει κρεμάλες με κόκκινες θηλιές. Εκεί θα κρεμαστούν οι Ελληνόφιλοι (με την αρχέτυπη ή όχι έννοια τού όρου). Η άλλη, έχει κρεμάλες με μαύρες θηλιές. Φτιαγμένες για τους κόκκινους και όσους συλλογιούνται υπερβολικά ελεύθερα. Η άλλη εξέδρα, έχει πρασινομπλέ κρεμάλες και χρωματιστές θηλιές. Αυτές θα χρησιμοποιηθούν μόλις λήξει ο εμφύλιος από την ίδια την προ πολέμου εξουσία, η οποία θα φορέσει τη γραβάτα ανάποδα και θα επαναναλάβει την αμνοποίηση των απαράλλαχτων σκλάβων. Εκεί θα κρεμάσουν μετά από ένα τις πταίει δικαστήριο, με συνοπτικές διαδικασίες, μερικούς από την προηγούμενη εξουσία που κατάφεραν το αδιανόητο. Να τους αντιπαθήσουν οι ευκολόπιστοι αμνοί. Θα είναι διακομματικές αυτές οι κρεμάλες. Για να σε πείσουν πως άλλαξαν. Και θα σε πείσουν. Κι έτσι θα μπορείς κλεισμένος μέσα σε ένα γυάλινο κόσμο να συνεχίσεις να τους ψηφίζεις για άλλα πενήντα χρόνια. Κι αυτοί θα μπορούν να συνεχίσουν να χοντραίνουν και να σε προδίδουν ενώ τους κάνεις αέρα με τις σημαίες που σου μοίρασαν.

Και θα ζήσετε εσείς καλά κι εμείς στο χώμα. Γιατί θα χύσουμε το αίμα μας για να μπορείς μετά να κάνεις εμφύλιο σε μια ελεύθερη χώρα. Χμμμ, όχι εσύ. Τον εμφύλιο θα τον κάνουν όσοι επιζήσουν από τον πόλεμο, είτε μετά, είτε κατά τη διάρκεια αυτού. Εσύ μπορεί να έχεις βρει τρόπο να φύγεις στο εξωτερικό. Όταν γυρίσεις, θα κουνιέσαι πως αυτοεξορίστηκες γιατί δεν είχες άλλη επιλογή. Μας τα 'παν κι άλλοι. Μήπως να το ξανασκεφτούμε και να σε αφήσουμε να αφανιστείς φλώρε; Θα δείξει. Γιατί κοντεύεις να μας πείσεις πως μόνο για να βλέπεις ρηάλιτυ σόου είσαι ικανός. Και για να πηγαίνεις σινεμαδάκι το γκομενάκι. Α και για να το παίζεις φιλόσοφος στο απογευματινό τσάι. Έστω κι αν μόλις νυχτώνει σκέφτεσαι πως θα με κλέψεις αύριο ώστε να πάρεις κι άλλο αυτοκίνητο σαν αυτά τα τζιπ που κυκλοφορείς. Αυτά μωρέ, πως να σου τα περιγράψω; Αυτά που είναι σα φορτηγά και τα 'χεις για να κινείσαι μέσα στην πόλη, πάντα γυαλισμένα. Αλλά τι κάθομαι και λέω; Έχεις δίκιο. "Σοβαρή κουβέντα θα ανοίξουμε τώρα; Τι άλλωστε μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος; Αυτό που οφείλει να κάνει είναι να σκέφτεται την πάρτη του. Το χρωστάει στους δικούς του ανθρώπους. Κάπως πρέπει να τους ζήσει."

Μαλάκα άνθρωπε!